«Συμμετοχή και απαιτήσεις…», ένα κείμενο του Δημάρχου(;) που χρήζει σχολιασμού.

Το κείμενο θα μπορούσε να είναι ενδιαφέρον εάν δεν ήταν τόσο .. αφελώς μονομερές και σε κάποια σημεία του άσκοπα εριστικό και υπερφίαλο.

Η γενική διαπίστωση στην οποία προβαίνει ο γράφων για την αποστασιοποίηση, αδιαφορία και, κατά συνέπεια, αδράνεια των πολιτών για τα κοινά είναι μια αλήθεια που ελάχιστοι την αμφισβητούν.

Η πίστη ότι «τα του οίκου μας» είναι όσα βρίσκονται περιχαρακωμένα στους, όσους, τοίχους των σπιτιών μας είναι η επικρατούσα, πράγμα που αποδεικνύει την παθογένεια της κοινωνικής και πολιτιστική μας πραγματικότητας.

Η ανάγκη για μια επανεξέταση, από όλους, των αξιών και αρχών μας μοιάζει να είναι «εκ των ων ουκ άνευ» αν θέλουμε ο τόπος μας να αντιστρέψει την πορεία της παρακμής που εδώ και χρόνια ακολουθεί.

Ο ενεργός πολίτης, ο υπεύθυνα συμμέτοχος και εθελοντής σε ότι αφορά αυτόν και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο δρα και κινείται, είναι αδήριτη ανάγκη.

Και εδώ τελειώνουν οι αποδοχές που ένας προοδευτικός άνθρωπος, κατά τη γνώμη μας, μπορεί να κάνει σε σχέση με τα γραφόμενα του ανώνυμου συντάκτη.

Τα υπόλοιπα βρίθουν πικρόχολων σχολίων, αυταρχισμού και  αμετροέπειας χωρίς πουθενά να εμφανίζεται ίχνος καλόπιστης προσέγγισης.  Και εξηγούμαστε:

Είναι μόνον ευθύνη των πολιτών η αποχή τους από τα κοινά, «και ιδιαίτερα στο Δήμο Πεύκων» όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης;

Ποιο είναι το στοιχείο που κάνει τους Ρετζικιώτες να είναι τόσο χαρακτηριστικά αδιάφοροι για τα θέματα που θα έπρεπε να τους αφορούν;  Μήπως τα κίνητρα που η πολιτική ηγεσία του τόπου τους δίνει είναι ανεπαρκή;  Μήπως χαρακτηρισμοί και λοιδορίες του τύπου «εισαγγελείς, κήνσορες» ή, ακόμη χειρότερα, σκαιές συμπεριφορές του Δημάρχου στα Δημοτικά Συμβούλια (υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες γι’ αυτό), παίζουν κι αυτές το ρόλο τους;  Ερωτήματα που θα έπρεπε να γεννηθούν σε κάθε καλόπιστο πολίτη αυτής της πόλης.

Σε όλο το επίμαχο κείμενο δεν υπάρχει ίχνος χώρου για «την άλλη άποψη».  Οι λέξεις, «κατά τη γνώμη μου, πιστεύω, ίσως» απουσιάζουν ολοσχερώς.  Ο γράφων, κάτοχος της εκ επιφοιτήσεως απόλυτης αλήθειας, επιτιμά τους πάντες εξαιρώντας, επιμελώς από την όποια κριτική τον εαυτό του.  Κανείς δεν του έμαθε ότι η αυτοκριτική είναι εργαλείο, απαραίτητο, στις δημοκρατίες;  Απορία που χρήζει διευκρίνησης.

Η άποψη ότι το κράτος δεν θα έπρεπε να είναι ο «πατερούλης» των πολιτών, συμφωνούμε, είναι ξεπερασμένη.  Από το σημείο αυτό όμως μέχρις εκεί όπου η αναγγελθείσα δεντροφύτευση από το Δήμο πρέπει να διενεργηθεί από τους πολίτες η απόσταση είναι τεράστια!

Πράγματι στην παραπάνω δράση συμμετείχαν τέσσερα άτομα του Οικο-Οράματος.  (Ο βασικός λόγος ήταν η καθυστερημένη ενημέρωση μας  από τις υπηρεσίες της Δημαρχίας).

Όμως ο καλός μας συντάκτης δε μας λέει πόσοι υπεύθυνοι από τη μεριά της Δημοτικής Αρχής συμμετείχαν.  Ε λοιπόν αυτοί ήταν ένας υπάλληλος του Δήμου και δύο δημοτικοί σύμβουλοι!  Αυτό ήταν το συνεργείο που θα δεντροφύτευε!

Τα συμπεράσματα τα αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών.  Και, εν κατακλείδι, δεν είναι δουλειά των πολιτών να υποκαθιστούν στις υποχρεώσεις της την συντεταγμένη πολιτεία.  Γιατί ο σταχανοβισμός, αν έχετε ακουστά, είναι φαινόμενο άλλων καιρών και άλλων τόπων.

Τέλος, κλείνοντας, θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι η χαρά της διαπίστωσης και ο ειρωνικός σχολιασμός των 14 ατόμων που συμμετείχαν στην συνέλευση του Οικο-Οράματος είναι άστοχος και χαρακτηρίζει τη λογική που αντιμετωπίζονται  οι μαζικοί φορείς που δεν κατατάχθηκαν, με ιδιόρρυθμα κριτήρια, στους «ημετέρους».

Λυπούμαστε αλλά θα σας μετριάσουμε τη χαρά πληροφορώντας σας ότι η συνέλευση αυτή ήταν η πρώτη, μη εκλογική, που έκανε το Οικο-Όραμα στην προσπάθεια του να κρατά ενήμερα τα μέλη του για τα τεκταίνομε στην πόλη μας.  Μια πρωτοβουλία ασυνήθιστη και νέα που εντάσσεται στην προσπάθεια μας να προκαλέσουμε, κατά το δυνατόν, τους πολίτες για συμμετοχή.

Και για την ιστορία οι συμμετέχοντες ήταν τριπλάσιοι από τον αριθμό που αναφέρετε..

Οικο-Όραμα